واردات الهی
با نشستن درمجلس اکابر و اهل الله در وجود انسان شوق اعمال ایجاد میشود ،این شوق ،یک وارد الهی است که آن را باید عملی کرد والا زود ازبین میرود.
واردات الهی بسان مهمان و ضیوف هستند.
همانطور که مهمانی به خانه‌ی ما بیاید خانه را تر و تمیز میکنیم، در قدیم جلوی درب خانه‌ها خاکی بود آنرا رُفته و جارو میزدند و آب پاشی میکردند.
حافظ شیرازی هم دراشعارش اشاره میکند؛
درِسرای مغان رُفته بود وآب زده
نشسته پیر و صلایی به شیخ و شاب زده
به همین منوال باید از واردات الهی استقبال نمود و به پیشواز آنها رفت ،واردات اگر اکرام نشوند زود دل گیر میشوند و میروند.
اکرام واردات اینست که به مقتضای آن عمل کنید.
«مَن لا وِرد لَـــه لا وارد لَـــه»
کسی که اوراد و اذکاری نداشته‌باشد و آنها را انجام ندهد ،وارداتی هم نخواهد داشت.
لذا در کنار صحبت مشائخ پایبندی به اذکار ضروری است.
قال ربیعة بن کعب الاسلمی:
کنت ابیت مع رسول اللَّه (صلیاللهعلیهوآلهوسلم) فآتیه بوضوئه و حاجته، فقال لی: سل، فقلت: اسئلک مرافقتک فی الجنة، قال: او غیر ذلک، قلت: هو ذلک، قال: «فاعنّی علی نفسک بکثرة السجود».
حضرت ربیعة میفرمایند: شب‌ها را نزد رسول‌الله صلیاللهعلیهوآلهوسلم می‌گذراندم و آب وضو و مایحتاج او را تهیه می‌کردم،
رسول صلیاللهعلیهوسلم فرمودند: از من چیزی بخواه،
گفتم: همراهی شما را در بهشت می‌خواهم،
فرمودند: غیرازاین بخواه؟
گفتم خواسته‌ام همین است،
فرمودند: پس به‌خاطر خودت مرا با به جا آوردن نمازهای سنت زیاد یاری کن.»
پیامبر صلیاللهعلیهوسلم در مقابل خواسته آن صحابه ،او را دستور به کثرت اعمال میدهد.
لهذا آنچه در توان مشائخ است آنرا انجام میدهند اما اصل همت خودتان است.
شما خوانده‌اید که فلان شیخ با یک نگاه مریدش را به عرش رساند ،این شاذ و نادر بوده است،کیفیتی بوده است که الله متعال به شیخ داده است و شیخ آن را به مرید خود القاء کرده است.
درطول تاریخ تعداد محدودی این چنین داریم، بطورکلی قاعده و قانون چیز دیگر است، اصول دعوت وارشاد این نیست.
مرید باید کوشش و همت کند.
جمع کردن قوای روحی وجسمی برای رسیدن به هدف را همت میگویند.
همت ،انسان را به مافوق عرش میرساند.
حضرت امام ربّانی از صبح تا ظهر مراقبه میکردند.
الحمدلله عده‌ای از متعلقین پایبند اذکار هستند و به اندازه توان خود تقوا را رعایت میکنند،ناامید نیستیم.
در این زمانه‌ی فتنه و فساد که خوراک و پوشاک حرام همه‌جا سرایت کرده است ،مقدار فیضی که حاصل است و توفیق مقدار ذکر کمی که به دوستان میرسد،محض فضل و لطف الهی است .
حضرت خواجه باقی‌بالله مرشد امام ربّانی روزی در حلقه ذکر احساس کردند که فیض قطع شده است و کیفیتی نیست و همه منقبض هستند،
فرمودند جستجو کنید شاید منکری در مجلس آمده است،بعد از تفتیش دریافتند که یکی از مریدان دستمالی بهمراه دارد که آنرا از برادر ظالم خود گرفته و با خود آورده است.
حضرت دستور دادند دستمال را بیرون اندازید،بعد از آن مجلس منبسط شد و ذوق و شوق آمد.
📚ملفوظات حضرت فقیران مولانا احمدعبدالحق دامت برکاتهم العالیه
