سخنرانی در مراسم انجمن حمایت از بیماران خاص
📝📝📝
🔘امسال از بنده دعوت کردند تا در مراسمی که جهت جمع آوری پول برای بیماران ترتیب داده بودند سخنرانی کنم.
ظاهرا افراد دعوت شده وضع مالی خوبی داشتند و به صورت عمدی و گلچین شده دعوت شده بودند.
چون بحث کمک به نیازمندان بود، فرصت را غنیمت دانستم و با استعانت از خداوند متعال چند نکته خدمت حضار عرض کردم.
🔘هر چند زمان زیادی از آن مراسم سپری شده است ولی خواستم نکات بیان شده را برای شما هم عزیزان هم یادداشت نمایم. چه بسا در تبلیغ و دعوت و ترغیب ثروتمندان برای یاری نیازمندان به آن نیاز داشته باشید.
البته نکاتی را در اینجا اضافه کرده ام، ولی کلیت مباحث مطرح شده در آن جلسه این بود.
📘الف)
▪️اولین نکته ای که بیان نمودم بحث «خداشناسی» بود. اینکه وقتی می گوییم خداوند «مالک آسمانها و زمین است» به چه معناست؟ و چگونه باید این موضوع را بفهمیم؟
▪️طبعا ما بارها شنیده ایم که این جهان مال خداست، ولی آیا فکر کرده ایم همین گوشی موبایلی که دست ما می باشد هم متعلق به خداوند است؟
اصلا لباسهایمان، غذایی که می خوریم، خانه ای که در آن نشسته ایم، ماشینی که سوار می شویم... همه و همه متعلق به خداوند است.
خداوند مالک حقیقی است و ما مالک اعتباری. یعنی خداوندی که صاحب اصلی این امور است آنها را به صورت موقت و اعتباری برای مدت زمانی خاص در اختیار ما گذاشته است.
نکند یکی از ما فکر کند خودش مالک اصلی این امورات است؟ قطعا خداوند مالک اصلی است و هر وقت بخواهد آنها را از ما می گیرد.
▪️حال؛ خدایی که مالک اصلی ثروت انسانها است می فرماید از مالی که متعلق به خودم است و چند روزی در اختیار شما گذاشته ام اندکی را ببخشید. (طبعا متعلق به خودش است و اختیارش را دارد).
توجه بفرمایید اگر خداوند می فرمود همه ی آنچه در اختیارت گذاشته ام را ببخش باز هم حق خودش بود و ما باید قبول می‌کردیم، ولی خداوند خیلی مهربان است. ما را هم در نظر داشته و می فرماید درصدی از آن مال را تحت عنوان صدقه و زکات ببخشیم.
پس برای مالی که متعلق به خودمان نیست رفتار درستی داشته باشیم تا صاحب اصلی را از خود نرنجانیم.
⚜️
📕ب)
🔘نکته ی دوم بیان شده در مورد عبارت «نیازمند» بود. اینکه وقتی می گوییم نیازمند، منظورمان چیست و آیا نیازمند به چه کسانی تعلق می گیرد؟
▪️در یک معنای ساده و گذرا وقتی می گویند «نیازمندان»، اندیشه ی ما به سمت افرادی سوق پیدا می کند که پول ندارند و به کمک مالی نیاز دارند. ولی اگر کمی جامع تر به موضوع نگاه کنیم متوجه می شویم که همه ی ما نیازمند هستیم. ولی ممکن است نوع نیازهایمان متفاوت باشد.
بله هستند کسانی که به پول نیاز دارند، اما آیا ثروتمندان به جلب «رضایت خداوند» نیاز ندارند؟ آیا ثروتمندان به «برکت در مالشان» نیاز ندارند؟
همه نیازمندیم. شاید یک مریض به تشخیص و نسخه ی یک دکتر نیاز داشته باشد، ولی آن دکتر هم به «سلامتی» نیاز دارد، به «رضایت الهی» نیاز دارد، به «خوشبختی نیاز دارد»، به «نامه ی عملی نیاز دارد که او را نجات دهد».
▪️پس همه نیازمندیم و تصور نفرمایید فقط افرادی که پول ندارند نیازمندند... باور کنید آنهایی که جیب شان پر است بیشتر نیازمندند... چون بابت نعمتی که خداوند به آنها بخشیده باید پاسخگو باشند. و به شدت به رضایت و نگاه مثبت خداوند نیازمندند.
▪️اصلا ما فقیر بالذات هستیم و «صمد» فقط صفت خداوند است. یعنی چه؟ یعنی هیچ کدام از ما «صمد=بی نیاز» به معنای واقعی کلمه نیستیم و اگر به یک چیز نیاز نداشته باشیم، حتما به چیزهای دیگر نیاز داریم.
آری ما «فقیر بالذات» هستیم و خداوند متعال «غنی بالذات» است.
پس بخاطر نیازمندی به رضای خدا، نباید فقرا و مساکین را فراموش کنیم.
⚜️
📕ج)
▪️سومین نکته بحث انتقال پول بود.
ما اگر پولهایمان را از این جیب بیرون بیاوریم و در جیب دیگرمان بگذاریم هیچ احساس ناخوشایندی نخواهیم داشت. به بیان امروزی تر اگر موجودی یکی از کارتهایمان را به کارت دیگرمان (که متعلق به یک بانک دیگر است) انتقال دهیم برایمان کاملا عادی است و هرگز احساس نمی کنیم پولی از دست داده ایم.
▪️حال جالب است بدانیم، بحث صدقات و خیرات هم دقیقا به این شکل است، به این صورت که پول از جیب دنیایمان خارج می شود و وارد جیب قیامتیمان خواهد شد.
▪️اما فرق های زیادی در بین جیب دنیا و جیب قیامت وجود دارد:
➖-جیب دنیا موقتی و زودگذر است اما جیب قیامتی دائمی و ماندگار.
➖-در جیب دنیایی تصاعدی وجود ندارد، یعنی اگر یک میلیون تومان بیرون بیاوریم و در جیب دیگرمان بگذاریم همان یک میلیون تومان است، اما اگر یک میلیون را از جیب دنیایی به جیب قیامتی بفرستیم این پول چندین برابر می شود (آنقدر زیاد که فقط خداوند می داند).
➖-انتقال از جیب دنیایی به جیب دنیایی (یا از این کارتمان به کارت دیگرمان) یک نقل و انتقال ساده است، ولی انتقال از جیب دنیایی به جیب قیامتی باعث برکت در زندگی و رضایت خداوند متعال است.
🔺حال چرا باید انتقال پول از این کارت به کارت دیگر برایمان عادی باشد، ولی انتقال از جیب دنیا به جیب قیامت بر قلب مان سنگینی کند!
🔺چطور ممکن است کسی که به قیامت باور داشته باشد و زندگی جاودان را پذیرفته باشد، نسبت به صدقه و خیرات بی تفاوت باشد!
⚜️
نکته ی چهارم بحث قرض دادن پول است.
▪️راستی اگر یکی از دوستانتان به شما بگوید کمی پول به من «قرض» بده... واکنش شما چه خواهد بود؟ دوستی که کاملا مطمئن است و وضع مالی بدی هم ندارد. فراتر می رویم، حال اگر پدر دوست تان باشد، کسی که خیلی با او رو دربایستی داشته باشید چه؟ تصور کنید این پدر دوست تان وضع مالی بسیار خوبی دارد و به شما می گوید فعلا مبلغ کمی به آن شخص بده، من خودم بعدا «به تو پس میدهم». سوای از نکات بیان شده؛ این شخص خیلی هم صادق باشد و هیچ گونه نگرانی از بابت خورده شدن مالتان نداشته باشید! چه کار می کنید؟
تازه این شخص نگوید تمام مالت را به فلان شخص بده، بلکه فقط درصد کمی از مال مدنظرش باشد.
صادقانه بگویید واکنش ما چه خواهد بود...؟ به نظر بنده پاسخ مشخص است.
▪️حال اگر این شخص پدر دوستمان نباشد، بلکه خالق مان باشد! خالق آسمانها و زمین... کسی که قدرت اول هستی است و بی نهایت مقتدر و مهربان است. کسی که هست و نیست ما به دست اوست. کسی که به ما حیات بخشیده است، کسی که روح ما را قبض می کند، کسی که تعیین می کند ما چند روز در این دنیا باشیم، کسی که در وقت بیماری ما را شفا می دهد، کسی که کمک می کند ما روزی داشته باشیم و غذا بخوریم.
سبحان الله و بحمده سبحان الله العظیم، چنین شخصی می فرماید:
🌺مَنْ ذَا الَّذِي يُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا فَيُضَاعِفَهُ لَهُ أَضْعَافًا كَثِيرَةً ۚ وَاللَّهُ يَقْبِضُ وَيَبْسُطُ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ🌺
کیست که به خدا «قرض الحسنه‌ای» دهد، (و از اموالی که خدا به او بخشیده، انفاق کند،) تا آن را برای او، چندین برابر کند؟ و خداوند است (که روزی بندگان را) محدود یا گسترده می‌سازد؛ (و انفاق، هرگز باعث کمبود روزی آنها نمی‌شود). و به سوی او باز می‌گردید (و پاداش خود را خواهید گرفت).
▪️این شخص، تصور بفرمایید این شخص می فرماید مالت را به نیازمندان مالی بده، من به تو برمیگردانم! آن هم چند برابرش را...
آیا به خدا اعتماد نداریم؟ آیا ایشان در گفتار خود صادق نیستند؟ آیا اگر با خدا معامله کنیم ضرر خواهیم کرد؟
▪️چیزی که در این آیه خیلی قابل تامل است، این است که خداوند خود را در طرف فقرا قرار داده و می فرماید کسی که به فقرا کمک کند به من پول قرض داده است!
🔹حال سوال این است، ای کسانی که به خدا ایمان دارید... ای کسانی که به روز قیامت ایمان دارید، آیا حاضرید با خداوند معامله کنید و درصدی از مال خود را به فقرا و مساکین بدهید؟
⚜️
▪️بعد از بیان نکات بیان شده، به دو شبهه نیز پاسخ داده شد.
🔘شبهه ی اول این بود:
👈🏼شاید برخی ها بگویند، خوب وقتی خداوند این همه طرفدار فقراست، چرا خودش به آنها کمک نمی کند؟
🔺پاسخ این است که:
▪️(همانگونه که بارها گفته ایم) خداوند کمک می کند، اما «قرار نیست» در این دنیا به صورت کامل وارد عمل شود و برای فقرا از آسمان پول و امکانات بفرستد. وگرنه اگر خداوند می خواست، چه کسی می توانست جلوی ایشان را بگیرد؟! اصلا اگر خداوند میخواست، آیا کار به جایی می رسید که امروز این افراد چنین سخنانی بگویند؟!
▪️بلکه وارد عمل شدنش از نوع دیگری است، نوعی که خودش بیان فرموده است.
▪️اما چرا آن گونه که این افراد می خواهند عمل نمی کند و وارد عمل نمی شود؟
چون این دنیا را طوری آفریده که برای انسانها سرای آزمایش باشد. یعنی آن ثروتمندی که پول و مال در اختیارش قرار گرفته، مورد آزمون قرار میگیرد تا تقوای خود را به خداوند ثابت نماید.(شکرگزاری و مطیع بودن خود را ثابت نماید)
🔹ما بارها بیان نموده ایم:
«دستور دادن به ثروتمندان برای کمک به فقرا»، «وجود وجدانی که با کمک کردن احساس آرامش می کند» و «بازخواست قیامتی برای انجام این عمل» "هم" به معنای ورود خداوند به این موضوع است و گمان نکنیم خداوند بی تفاوت است.
اما این دنیا برنامه دارد و کسانی که مورد لطف الهی قرار گرفته اند باید شکر عملی خود را از طریق کمک کردن به فقرا و مساکین نشان دهند.
▪️پس خداوند حامی فقراست و افرادی که توانایی دارند باید وظیفه ی خود را انجام دهند، نه اینکه کم کاری و بی خیالی خود را به توانایی خداوند حواله دهند!
بله خدا تواناست، ولی همین خدای توانا به انسانها فرموده کمک من در جای خود انجام می شود اما شما هم باید برای رسیدن به خوشبختی و رضایت من از این بی تفاوتی خارج شوید.
▪️همین نکته برای علم هم صدق می کند. تصور کنید شخصی به مدرسه نرود و بگوید چرا باید به مدرسه بروم! چرا خداوند از آسمان برای دانش آموزان علم نازل نمی کند!
در حالی که علم خدا در جای خود است و تلاش انسانها برای کسب علم در جای خود.
🔹🔸🔹 پس نتیجه نهایی این است که:
نباید «کم کاری های» خود را با معرفی «توانایی های خداوند» "توجیه" کرد!
⚜️
🔘شبهه ی دوم هم بسیار مرسوم است، بارها شنیده ام افرادی می گویند:
👈🏼بله همه ی اینها درست است ولی چرا ما کمک کنیم؟ باید فلانی و فلانی که ثروتشان چنین و چنان است به فقرا کمک کنند
🔺اما پاسخ این شبهه چیست؟
▪️ما در زبان کُردی ضرب المثلی داریم که می گوید از کم، کم و از زیاد، زیاد.
بله کسی که ثروت زیادی دارد لازم است بذل و بخشش زیادی داشته باشد و فلان مبالغ را ببخشد، ولی چه اشکالی دارد کسی که مال کمی دارد هم «بخشش کمی» داشته باشد؟
مثلا کسی که سرمایه ی او یک میلیارد است چند میلیون تومان کمک کند، اما کسی که سرمایه ی او چند میلیون تومان است (مثلا) 50 هزار تومان کمک کند؟
▪️مهم این است که این «روحیه ی کمک کردن» وجود داشته باشد.
چه کسی می داند و از کجا معلوم است که بخشش زیاد شخص دارا نزد خداوند عزیز تر است یا بخشش کم شخص ندار...
🔹یک سوال مهم در اینجا پیش می آید:
کسی که الان مال کمی دارد و اندکی از آن را نمی بخشد از کجا معلوم وقتی که مال زیادی پیدا کرد، درصد کمی از آن را می بخشد؟
چون وجود مال زیاد برای بخشش جزو شروط لازم است ولی به معنای شروط کافی نیست و بخشندگی به قلبی بخشنده هم نیاز دارد.
▪️برادران و خواهرانم، همه به این ثواب نیاز دارند و به نظر بنده اصلا منطقی نیست افرادی خود را از آن محروم کنند و کمک کردن به نیازمندان را به زمانی موکول نمایند که فلان و فلان بشوند.
🔺اصلا هم نباید از طعنه ی مردم ترسید که شاید بگویند فلانی مبلغ کمی بخشید... قطعا این کمک ها اگر خالصانه باشد نزد خداوند آنقدر ارزشمند است که طعنه ی افراد فوق نزد آن هیچ اهمیتی ندارد. آیا شک دارید که رضایت خداوند از نظر مردم(آن هم افراد طعنه زننده) مهمتر است؟
🔸پس همه باید، متناسب با توانایی های خود (از کم، کم و از زیاد، زیاد) وارد عرصه شوند و به نیازمندان مالی کمک کنند.
🔹🔸🔹می دانید اگر کم های زیاد، نزد یکدیگر جمع شوند، باز زیاد می شوند و می توانند درد افراد زیادی را درمان کنند...
▪️بلکه ثروتمندان بی خیال هم دچار عذاب وجدان شوند و خود را انقدر از رحمت خداوند بی نیاز نبینند...
✍🏼 م.ی
▪️18 آذر 1403 هجری شمسی
▪️ کانال تلگرامی «شبهه از شما، پاسخ از ما» 🦋
