تـــصـــوف و عـــرفـــان

کانال رسمی مولانا شمس الحق فقهی دامت برکاتهم

❇️ برای رسیدن به اخلاص، باید کفش‌های اهل‌الله را راست کرد

🎤 حکیم الامت مولانا اشرفعلی تهانوی رحمه‌الله

🖋 ترجمه : (مولانا)شمس الحق فقهی

من حقیقت را عرض می‌کنم کسانی که از کیفیت باطنی بی‌بهره‌اند، هیچ سخن‌شان قابل اعتماد نیست.

اخلاص، که نامی بلند و مقامی والا دارد، بدون آن‌که انسان کفش‌های اهل‌الله و بزرگان را راست کرده باشد، اصلاً به‌ وجود نمی‌آید.

📗 ملفوظات حکیم الامت: ۳/۲۸۱

❇️ بزرگ‌ترین کمال صوفی چیست؟

🎤 حکیم الامت مولانا اشرفعلی تهانوی رحمه‌الله

🖋 ترجمه: (مولانا)شمس الحق فقهی

مردم برخی امور خاص را کمال می‌پندارند؛

یکی عبادت را، دیگری تقوا را.

اما محققان و اهل بصیرت، بزرگ‌ترین کمال را در این می‌دانند که بنده همواره نقص‌ها و کمبودهای خود را در نظر داشته باشد.

📗 ملفوظات حکیم الامت: ۳/۲۷۹

یاران ما با سبزک (حشیش) گرم شوند، آن خیال دیو است!

خیلی از صوفی های منحرف برای سماع و حال دست دادن ، حشیش مصرف میکردن و ادعا میکردن در خیالشان ، فرشته ها را میبینند

ولی شمس تبریزی گفت: که این خیال فرشته نیست این خیال دیو است

و چطور شما را ذوق نیست و دست به این کار میزنید و خوشحالید که متصل شده اید !!!

یکی وسط حرف شمس تبریزی ، ازش اشکال میگیره و سوال میکنه که حشیش در قران حرام نشد !!!

و شمس تبریزی جواب داد:

چون در موقع پیامبر اسلام این امر نبود و فراگیر نبود وگرنه قطعا حرام اعلام میشد ...

الان هم تو خیلی از مجالس، خیلی ها با حشیش و قارچ و غیره فکر میکنند با ماورا کانکت شدن !!!

✔در حديث آمده است:((ان الله خلق آدم علي صورته))

مطلب (حدیث) این است‌ که‌ خداوند متعال آدم را به گونه‌ای آفریده است که‌ محل ظهور کمالات حق است‌،

پس منظور از صورت‌ حق، ظهور حق است‌، و اين تنها خصوصيت انسان نيست، بلکه‌ به‌ این‌ معنا تمام عالم‌ صورت‌ حق است‌ يعنی مظهر حق است‌، چراكه مخلوق ظهور خالق، و افعال ظهور فاعل است‌

ليکن تخصيص آدم در این حديث به‌ این‌ علت‌ است‌ که‌ در انسان‌ نسبت‌ به‌ مخلوقات ديگر ظهور قدرت‌ حق تعالی کامل تر و تمام تر است‌. 

📚ملفوظات حکیم الامت اشرف علی تهانوی( ۳۶۸/۲۱)

✴توضیح :
✔مراد از ظهور ، انعکاس پرتو ذات‌ و صفات واسمای خداوندی است‌ نه خود ذات‌ و صفات حق تعالی مانند: انعکاس و ظهور اشيا در آینه که خود اشيا در آینه داخل‌ نمی شوند بلکه‌ صورت‌ آنها فقط جلوه‌ گر می شود.
 

مراد صوفیه هم‌ از وحدت‌ وجود همین‌ است‌ که‌ وجود حقيقی فقط يکی است، و آن‌ وجود خداست باقی موجودات از  پرتو وظهورهای ذات‌ و صفات مقدس‌ خداوندی ظهوری يافته اند،و وجودشان ذاتی نيست. 

درون هر کس یک باغ وحش بزرگ و تمام است. بیخود نیست که اسم این نفس را نفس حیوانی گذاشته اند. حیوانات زیادی آنجا زندگی می کنند.

اگر کسی در باغ وحشش، گرگش فرمانروایی کند، درنده ای خشن است.

اگر روباهش فرمانروایی کند، مکار و حیله گر است.

اگر الاغش بارز باشد، احمقی بله قربان گو و بارکش است.

اگر مارش، خطرناک و غیرقابل اعتماد است.

اگر موشش، جمع کننده ای طماع و پنهان کار است.

اگر خوکش، بنده ی شهوت و بی بند و باری است.

اگر طاووس اش، عاشق شهرت و خودنمایی است...

خلاصه هر حیوان، صفت بارزی دارد که در رفتار شخص نمایان می شود.

البته همیشه یک حیوان سوار بر کار نیست و با تغییر شرایط، پست حیوانات نیز عوض می شود.

اما بطور معمول همواره یکی دو حیوان بارزترند.

مبارزه اصلی یک سالک با حیوانات درونش است.

او تک تک آنها را شناسایی کرده، رام و مطیع نموده و از ریاست و تفوق طلبی می اندازد.

سالک اجازه نمی دهد که هیچ حیوانی از درون بر او فرمانروایی کند.

فرمانروای او، نور خِرَد اوست.

✍ شیخ الحدیث عارف بالله حضرت مولانا نصیر الدین غورغشتی قدس سره فرمودند:

بعضی مردم، خود را ذاکر ،بلکه صوفی نیز می دانند و به ادای نوافل و مستحبات اهمیت زیاد می دهند ‌.

این در حالی است که در مسائل جزئی و کوچک، بر مردم خرده می گیرند ؛ اما از سوی دیگر خودشان از فرائض و واجبات غافل اند.

از سوی دیگر خودشان آن قدر که به عبادات نفلی اهمیت می دهند ، به فرائض و واجبات اهتمام نمی کنند.

بدانید این جاه پرستی است، این افراد حقیقت ذکر الله را حاصل ننموده اند. 

کسانی که در ذکر الهی به کمال رسیدند، از نافرمانی الله تعالی پرهیز می نمودند و به فرائض و واجبات کاملا اهتمام و پایبندی داشتند و بطور کامل تلاش می کردند تا از حرام دوری کنند.

📚مجالس غورغشتی؛ ص۲۴

همان‌گونه که در طبقات عمومی جامعه و میان هر قشری خوب و بد موجود است در میان صوفیه نیز افرادی هستند که در حال سوء استفاده از این «جزو لاینفکّ» شریعت‌اند

و در واقع این افراد که خود را به لباس مبارک این طایفه درآورده‌اند، مردم باید متوجّه باشند که این افراد را به دید یک صوفی و عارف ننگرند و اعمال شنیع ایشان را بر کارنامه‌ی پاک صوفیه نچسبانند و اگر در دام چنین افرادی گرفتار شدند باید بیعت خویش را فسخ نمایند.

امروزه عدّه‌ای به نام تصوّف، ذبح و طواف بر قبور و نذر بر آن را جزو راه و روش خود قرار داده‌اند و غرق بسیاری از بدعات شده‌اند و به ذکر و اذکار مختصر، خود را دلخوش نموده و این را راه و روش صوفیه می‌دانند

در حالی که حضرات صوفیان کرام و مشایخ نقشبندی رحمهم الله آن‌گونه که در مباحث بعدی خواهد آمد شوق بر سنّت و نفرت از بدعت را جزو اصول لاینفکّ طریقه‌ی خود بیان داشته‌اند.

همچنین برخی در لباس تصوّف، خانه‌نشینی را اختیار کرده و به دلایل واهی نماز جماعت را ترک می‌کنند