تـــصـــوف و عـــرفـــان

نامه

خدمت جناب مولانا شمس الحق فقهی السلام علیکم

بنده ... هستم ، چندی هست بخاطر بعضی مشغله ها متأسفانه توفیق کمتری در اذکار دارم اما بطور کل ترک نشده

سعی می کنم حداقل صبح و شب نیم ساعت را به اذکار مشغول باشم و کتاب دلائل الخیرات و مناجات نورانی شما را پایبندم

جناب مولانا منزلی داشتم و بخاطر اینکه فرزندان کمی بزرگ شدند یک ساختمان سه واحدی بزرگتر را مشغول ساختم که در طبقه همکف برای خودم باشد و طبقه های بالایی جهت فرزندان البته فرزند بزرگ تازه عقد شده و هنوز نیاز به خانه ندارد

بسیاری از دوستان و مردم مرا مورد ملامت قرار می دهند که شما تبلیغی هستی و هم صوفی چرا خود را مشغول به دنیا و ساخت آن نمودی و در حدیث آمده بدترین مال آن هست که جهت گل و آب و ساخت منزل استفاده شود

این سخنان مرا بسیار آزرده خاطر نموده و گاهی با خود می اندیشم فرزندان هنوز نیازمند خانه نیستند و شاید کارم درست نباشد و اگر چنین است لطفا راهنمایی نمایید که اگر کارم خلاف شرع و تصوف و عرفان است ساخت منزل را ترک نمایم

برای بنده و خانواده التماس دعا دارم خصوصا مادم که دیروقت است با مریضی های متفاوت گرفتار است

... تربت جام

جواب

بسم الله الرحمن الرحیم

عزیزم ... علیکم السلام و رحمة الله و برکاته

خداوند متعال توفیق بیشتر عنایت کند ، عزیزم دیروقت است از زیارت شما محروم هستم و باید تعلق ظاهری را حفظ نمایید و به حلقات و جلسه ها بیشتر اهمیت دهید

الحمدالله که اذکار و اعمال بطور کل قطع نشده ، توشه آخرت همین اعمال و اذکار هستند که باید بیشتر اهمیت داده شود که بعد مرگ روشنای قبر و مدد کننده مشکلات بعد مرگ هستند

آنچه در مورد ساخت منزل نوشتید مبارک است و ان شاءالله به سلامتی به پایان برسد

عزیزم متأسفانه برداشت های نادرست و شخصی از روایات دینی بدون درنظر گرفتن مفاهیم و مقاصد آن ، هم تحریف معنوی روایات بوده و هم یک تنگ نظری که چهره زیبای اسلام را می خواهد مخدوش کند

عزیزم آنچه که در روایت فوق الذکر وارد شده صحیح است اما منظور از این روایت چنین نیست که کسی منزل درست ننماید و اگر مطلق آن در نظر گرفته شود شامل هر نوع ساخت و ساز می شود که گویا نباید هیچ کس منزل برای خود درست کند و اگر چنین نباشد پس منزل مورد نیاز اشکال ندارد

بعد از این مقدمه باید دانست که نیاز هر شخص متفاوت است و همچنین حدّ خاص و کلی در شریعت تعیین نگردیده که از چه مقدار و مساحت بیشتر نباید ساخت زیرا نیاز هر شخص متفاوت است

اینکه منزل شما کوچک است و برای نیاز منزل بزرگتر می سازید هم جواز دارد و هم یک سعادت و نعمت الهی است که باید شکر آن را بجا آورید چنانچه در روایتی آمده أَرْبَعٌ مِنَ اَلسعَادَةِ: الْمَرْأَةُ الصَّالِحَةُ، وَالْمَسْكَنُ الوَاسِعُ، وَاَلجَارََُُّ الصَّالِحُ، وَالْمَرْكَبُ اَلهَنِيءُ، وَأَرْبَغ مِنَ اَلشًقَاوَةِ: اَلْجَارُ السُّوءُ، وَالْمَرْأَةُ اَلسُّوءُ، وَالْمَسْكَنُ اَلضيقُ، وَالْمَرْكَبُ السُّوءُ

در این روایت منزل بزرگ به خوشبختی دنیوی و منزل تنگ تعبیر به عدم خوشبختی تعبیر گردیده ، اما در مورد روایتی که ذکر کردید باید گفت ساخت بنایی مورد نکوهش است که فارغ از نیاز و یا جهت تفاخر و ... باشد چنانچه در روایتی از أبوداوود آمده كل بناءٍ وبالٌ على صاحبه إلا ما لا ، إلا ما لا “

هر بناء و ساخت منزل وبال برای صاحب خود است مگر بنائی که چاره ای جز آن نیست و نیاز به ساخت آن است و نیاز شخص را تکمیل می کند

لذا بنایی را تکمیل نمایید و ضرورت خود و فرزندان را درنظر گیرید و از اسراف و امور غیر ضروری پرهیز نمایید

دینداری و هدف از تصوف ، زندگی محقر نیست و رفاه و آسایش و منزل و ماشین خوب داشتن هم دنیا پرستی نیست

بلکه آنچه مورد نکوهش است غفلت می باشد

مولانا رحمه الله این مطلب را زیبا تفسیر می فرماید

چیست دنیا ؟ از خدا غافل بُدَن

نی قماش و نقره و میزان و زن

خداوند متعال مادر را شفای کامل عنایت کند و خدمت ایشان را سعادت دنیا و آخرت بدانید و کوتاهی ننمایید

موفق باشید

شمس الحق فقهی

شنبه ۲۲ مهر ۱۴۰۲

✍ شمس الحق فقهي

پيامبر صلی‌الله علیه وسلم صف اول را بهتر از دنیا و آنچه در آن است بیان داشتند و نیز فرمودند اگر می دانستید که چه فضیلت و ثوابی را دَربَر دارد برای بدست آوردن آن مجادله می نمودید و سپس با هم کنار نمی آمدید مگر اینکه قُرعه می انداختید.

متاسفانه امروز بر خلاف گذشتگان نسبت به این مساله و اَجر عَظیم آن بی اعتنا هستیم.

در مورد حضرت سیّد اسماعیل شهید نقل شده در (مسجد اکبری) در وصف اوّل، گوشه‌ای گل‌آلود بود و مردم برای نماز آن جا نمی‌ایستادند، حضرت سید اسماعیل شهید رحمه الله دیر رسیدند و صف اوّل تکمیل شده بود و جایی برای ایستادن در صف اوّل نبود، ایشان با وجود اینکه لباس تمیز و مرتّب به تن داشتند (و فرد حساس و بسیار نازک طبعی بودند) در آن جایگاهِ آکنده از گِل و لای ایستادند و صف اوّل و فضیلت آن را از دست ندادند.

https://t.me/mulanafeghhi

گزیدۀ سخنان شیخ‌الاسلام مولانا عبدالحمید در جمع نمازگزاران مسجد جامع مکی زاهدان/ پس از نماز عصر یک‌شنبه 5 مرداد 1399:

یکی از مسائل مهمی که در قرآن و سنت پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وسلم دیده می‌شود این است که همواره انسان الله تعالی را در نظر بگیرد و او تعالی را نگه‌ دارد.

انسان زمانی می‌تواند با پروردگار باشد که مواظب باشد از او تعالی غافل نباشد و خلاف دستوراتش را انجام ندهد.

اگر ما خداوند متعال را نگه‌داری کنیم و او تعالی را در نظر بگیریم و دائم او را ببینیم، الله تعالی نیز ما را در نظر می‌گیرد و ما را خواهد دید و از ما نگه‌داری خواهد کرد و هرگاه با مشکلی مواجه شویم و او را فریاد بزنیم، به دادمان خواهد رسید.

اگر ما از الله تعالی غافل باشیم و خداوند متعال را در نظر نگیریم و او را فراموش کنیم و نافرمانی‌اش را انجام دهیم، قطعاً الله تعالی از ما ناراض خواهد شد و ممکن است خودش بر ما عذابی نازل کند یا مخلوقی را بر ما مسلط کند.

وقتی مردم از همدیگر جدا می‌شوند، می‌گویند: خداحافظ و نگهدارت باشد، معلوم می‌شود که برای مردم مهم است که الله تعالی حافظ و ناصرشان باشد و از آنان نگه‌داری کند.

خیلی مهم است که ما الله تعالی را داشته باشیم، از او فرمان ببریم و مخالف دستوراتش کاری انجام ندهیم و برای پروردگارمان اهمیت قائل باشیم.

روزی رسول اکرم صلی‌الله‌علیه‌وسلم به ابن‌عباس رضی‌الله‌عنهما توصیه فرمودند: تو خدا را نگه‌داری کن و مواظب او تعالی باش، همیشه الله تعالی مواظب و نگه‌دار تو خواهد بود و هرگاه خواستی کمک و استعانت بگیری، از الله تعالی استعانت و مدد و کمک بخواه.

الله تعالی بنده‌اش را که همیشه او را نگه‌داشته، از همۀ آفات و بلاها حفاظت خواهد کرد.

انسان هرگاه حاجت، نیاز و خواسته‌ای داشت، آن را نزد الله تعالی مطرح کند، خداوند متعال بندگانش را اجابت می‌کند و دعایشان را می‌پذیرد.

هرگاه انسان خدا را با خود داشته باشد، هرجا باشد الله تعالی با او خواهد بود. اگر انسان پروردگارش را رها کند، خداوند متعال او را نیز رها می‌کند.

اگر انسان از پروردگار و خالقش دوری کند و فاصله بگیرد، خداوند متعال نیز از او فاصله می‌گیرد و دور می‌شود، قطعاً الله تعالی ضرر نمی‌کند، بلکه بنده دچار آسیب و ضرر خواهد شد.

همواره سعی و تلاش کنیم که الله تعالی را داشته باشیم، همیشه به یاد و ذکر الله تعالی باشیم و او را در نظر بگیریم.