تـــصـــوف و عـــرفـــان🤍

 حکایت

گویند سبب توبه عطّار نیشابوری آن 
بود که روزی در دکانِ عطاری مشغول 
معامله بود.

درویشی به آنجا رسید و چند بار شیءٌ لله[چیزکی در راه خدا] گفت.
 وی به درویش نپرداخت. 

 درویش گفت ای خواجه تو چگونه خواهی مُرد؟ 

عطّار گفت: چنانکه تو خواهی مُرد. 

درویش گفت:  تو همچون من می‌توانی مُرد؟ 

 عطّار گفت: بلی.

 درویش کاسه‌ای چوبین داشت زیر 
سرنهاد و گفت «الله» و جان بداد. 

 عطّار را حال متغیر شد، دکان بر هم زد و در این طریق در آمد.»

 نفحات الانس_ مولانا عبدالرحمن جامی رحمه الله