تـــصـــوف و عـــرفـــان

(تــزکــیــه و احــســان)

رضایت حق تعالی و یاد او، مقصود ذاتی اند

☪ رضایت حق‌تعالی و یاد او، مقصود ذاتی‌اند

✍ حکیم‌الامه حضرت مولانا اشرف علی تهانوی نورُالله مرقده

➖ ترجمه : شمس الحق فقهی

آنچه که از روی برخوردِ تنبیه گونه برای متعلقین خود انجام می‌دهم ، تنها با این هدف است که مخاطب از جهل و ناآگاهی نجات یابد و به هدف حقیقی نزدیک گردد.

زیرا مردم غالباً گمان می‌کنند که " بیعت " یا " ذکر و مشاغل متعارف " یا " جوش و خروش ظاهری "

هدف نهایی تصوف است و این یک اشتباه بزرگ و فریب شیطانی است که حقیقت را تحت پرده‌ای پنهان نموده است

آن حقیقت این است پوشیده در چیز است

✅ رضایت خداوند متعال

✅ یاد و ذکر او تعالی

این دو، اگرچه ظاهراً در دید یک عده ساده و بی‌جوش و خروش به‌نظر می‌رسند ، اما در واقعیت ، همین‌ها هستند که مقصود بالذات (هدف اصلی و ذاتی) محسوب می‌شوند گرچه همراه آنان غوغا، هیجان یا شور و وجد نباشد

📕 ملفوظات حکیم الامت شماره ۲۳۷


شرائط استفاده از بزرگان

مولانا نذر الحفیظ ندوی رحمه الله تعالی از حضرت امام سید ابوالحسن علی ندوی قدس سره پرسیدند که حضرت ! روش استفاده از بزرگان چیست ؟

حضرت رحمه الله در جواب وی در پرتو تجارب زندگی خویش ، در قالب الفاظی مختصر ، چنین فرمودند :

" ادب ،

سکوت ،

انتظار ،

خوب گوش سپردن ،

ذهن را خالی کردن ،

فکر را از شبهات و اعتراضات پاک ساختن ،

اعتراض ننمودن ،

ساکت بودن و اینگونه تصور کردن که الله تعالی از زبان این بزرگ ، سخنی را بیرون خواهد فرمود که به کار می آید. "

📓مجالس حسنہ ؛ ص ٣٣٢

📝محمّد عرفان غفر له

فرید
یکشنبه ۱۴۰۴/۰۵/۱۲
9:21 AM

هنگام ملاقات بزرگان چه باید کرد

روز جمعه ششم جمادی الاولی سنة ۱۲۳۱هجری حضرت ایشان ارشاد فرمودند که:
هر که برای ملاقات بزرگان می رود باید که اول دو رکعت نماز خواند بعد از ان قلب خود را متوجه آن بزرگ ساخته قطع راه نموده داخل حضور والا گردد که تا از فیضش بهره ور گردد و در صحبت آن بزرگ خاموش نشیند ع: خموشی‌ معنی دارد که‌ در گفتن نمی آید
و ایضا فرمودند که در حدیث شریف آمده است که قال رسول‌الله صلی الله علیه وسلم [ایّاکم و هیشات الاسواق]
و ایضا فرمودند که حضرت امیر المؤمنین ابوبکر صدیق رضی‌الله‌ تعالی‌ عنه و در دهن مبارك خود پاره های سنگ میداشتند تا آواز بلند از دهن نبر‌آید
و نیز حضرت قبلهٔ عالم خواجه محمـّد زبیر قدسنا الله بسرّه الاقدس نبات در دهن داشتند و کلام قلیل میفرمودند چرا که بر انسان بیشتر آفات از زبان می‌آید و رفع اکثر بلیات خموشی مینماید بعد از ان بیت مثنوی مولانا روم خواندند:
ای زبان هم رنج بی درمان توئی

ای زبان هم گنج بی پایان توئی

محمد زبیر بن أبی‌العلا بن حجة‌الله نقشبند ثانی بن محمد‌معصوم فاروقی توفی سنة ۱۱۵۱ ه‌ق‌ سرهند رحمة‌ الله علیهم
#درالمعارف ملفوظات امام‌المتقین آیة من آیات رب‌العالمین سلطان‌الاولیا و محبوب الٰهی حضرت شاه عبدالله المعروف بشاه غلام‌علی قدس الله سره‌السامی

حسام الدین
دوشنبه ۱۴۰۱/۱۲/۰۸
4:23 AM

آمارگیر وبلاگ

Print <-BlogAndPostTitle->
  • new posts
  • ساعت و تاريخ