تـــصـــوف و عـــرفـــان

♦️درس مثنوی♦️

 

🔸آب و گل چون از دم عیسی چرید

🔹بال و پر بگـشاد ومرغی شد پدید

  

🔸از دهـانت چون بر آیـد حمد حق

🔹مرغ جنت سازدش رب الفلق

     

🔸هست تسبیحت به جای آب و گل

🔹مرغ جنّت شد زنفخ صدق دل  

  

 

📝 تشریح: هنگامی که حضرت عیسی علیه السلام در آب و گل می‌دمید آن آب و گل بال و پر می‌گشود و پرنده‌ای می‌شد

(ترکیب آب و گل نیز در تسخیر قدرت حق است که به اذن الهی با دمیدن حضرت عیسی علیه السلام پرنده می‌شد)

 

آنگاه مولانا رحمه‌الله از این حکایت دری به عالم معنا می‌گشاید و می‌فرماید:که این تسبیح (سبحان الله) گفتن شما به منزله‌ی آب و گل است

 

(ظاهر فعل تسبیح گفتن همچون ترکیب جسمانی آب وگل است همان طور که با دمیدن حضرت عیسی علیه السلام این ترکیب آب و گل جان می‌گیرد. تسبیح هم از نفس پاک و صدق دل جان می‌گیرد).

 

وقتی از دهان حمد و ثنای الله تعالی بیرون می‌شود، خداوند آن را مرغ جنّت قرار می‌دهد.

 

در ادامه نوع دیگری از ترکیبات بیان می‌شود که بر ماهیت خود باقی می‌ماند و افعال و آثاری از نوع دیگر در آن پیدا می‌شود درست بر خلاف ترکیب مذکور که ماهیت آن تغییر می‌کند به نحوی که از گل تبدیل به پرنده شد امّا مثلاً کوه طور از ماهیت خود تغییر نکرده و در همان حال در او حرکت عاشقانه‌ای پدید آمد چنانکه می‌فرماید.

 

 

👈🏻ادامه دارد.....

 

 

📚 كتاب: كليد مثنوی

📖مولف: حکیم الامت حضرت مولانا اشرف علی تهانوی رحمه الله تعالی

✏️مترجم: امید محمدی