تـــصـــوف و عـــرفـــان

✍ قطب الارشاد شیخ التفسیر  والحدیث حضرت علامه مولانا محمّدعمر سربازی قدس الله سره

"عرفا از آیه مبارکه ی 《یا أيُّها الذين ءامنوا اتَّقوا اللهَ و كونوا مع الصّادِقينَ》 [توبه:١١٩] (ای مومنان! از الله بترسید و با راستگویان همراه شوید.)
استدلال کردند که که "تقوا" و "اصلاح نفس" و "همراهی با صادقان" _که در اصطلاح عرفا "معیّت" نام دارد_ فرض است ؛ چون در آن امرِ 《کونوا》 آمده است و قاعدتاً امر الهی برای ایجاب می آید ؛ مگر این که صارفی آن را به حکمی دیگر منصرف و منقلب کند و در این جا چنین قرینه ی صارفی نیست. 

پس ، معلوم می شود که مصاحبت و معیت با صادقان و صالحان لازم و ضروری است. "معیت" عام است و شامل معیتِ "صوری" و "معنوی" هر دو می باشد. "معیت صوری" با "صادقان" ، همان صحبت و مجالست و "معیت معنوی" ، الفت و دوستی با آنان است.

این فرضیت به حدی است که اگر در محدوده ی زندگی شخصی چنین فرد کاملی نباشد ، برای اصلاح نفس خویش باید به مناطق دور و دراز سفر کند و خود را به صحبت صادقان و صالحان برساند و اگر دایم نمی تواند با آنان به سر برد ، چند صباح و مسایی و اگر این هم نشد ، حداقل چند دقیقه ای در صحبت آنان بنشیند که در مجالس و انفاس شان فیض های زیادی وجود دارد.

با عنایت به فرضیت "تزکیه" و "اصلاح نفس" و "معیت با صادقان" به موجب این آیه ، در مجموع فرضیت بیعت با مشایخ که مصادیقی از "صادقان" هستند به منظور اصلاح باطن ، ثابت می شود.

در همین خصوص باید گفت که اتّباع روش "صادقان" بالجمله مستحب است و در عین حال ، آسان ترین طریق برای اصلاح نفس ، صحبت صالحان و کاملان و کثرت ذکرالله است که نهایی ترین درجه استحباب آن ، همان بیعت تصوف است."

📚 تبیین الفرقان ؛جلد۱۱ ، ص۴۹۵ و ۴۹۶

https://t.me/mulanafeghhi