تـــصـــوف و عـــرفـــان

شیخ التفسیر والحدیث حضرت مولانا محمد عمر سربازی رحمه الله تعالی می‌فرمایند:

🔸خلاصه همه کُتب آسمانی از تورات و زبور و انجیل و قرآن، اسم ذات ( الله) است.
به برکت نور همین اسم مقدس پیامبر صلی الله علیه وسلم را عروج جسمانی نُه فلک و عرش أعلی و همکلامی پروردگار در شب معراج نصیب گردید.

🔸«اللّه، اللّه»گفتن بسیار بابرکت و کار بزرگی است.
لفظ «اللّه»، اسم اعظم و جلاله است. لفظ «اللّه» از تمام صفات و اسمای باری تعالی بزرگ‌ترین و بابرکت‌ترین اسم است. وقتی حقیقت آن در قلب و سینه‌ی انسان جای گیرد و اثر کند، همه چیز انسان حل شده است.

🔸اگر فردی تمام اسمای حُسنی خداوند را به زبان بیاورد و ورد کند، و فردی دیگر فقط یک بار لفظ «اللّه» را با اخلاص و با حضور قلب به زبان بیاورد، همین یک بار «الله»گفتن او كه از سر اخلاص بوده نزد خداوند متعال از تمام اذکار بالاتر و باارزش‌تر است.

چنان‌که در حدیث آمده است:
«اگر انسان یک مرتبه با اخلاص و با سوز و حضور قلب لفظ جلاله‌ی «اللّه» را به زبان بیاورد، خداوند متعال می‌گوید: «لبّیک یا عبدی!»؛ (ای بنده! بفرما چه مشکلی داری؟! [بگو] هر مشکلی داری حلش می‌کنم؟

🔸حضرت شاه ولی‌ اللّه محدّث دهلوی رحمه الله می‌فرماید:

«بسا اوقات با اخلاص و با سوز و حضور دل، لفظ جلاله‌ی «اللّه» را به زبان می‌آوردم، تأثیرش را مشاهده می‌کردم‌ که آسمان‌ها را می‌شکافت و بالا و بالا می‌رفت، تا این‌که به «حظیرة القدس» می‌رسید و عرش الهی را می‌لرزاند!»
این است تأثیر اسم اعظم.

🔸البته زمانی چنین تأثیری را برجای خواهد گذاشت كه توأم با عمل باشد.

📚انفاس صوفی:۶۳