تـــصـــوف و عـــرفـــان

✍ شمس الحق فقهی

بسیاری از سالکان و عارفان از روی محبت، اعمال نافله خویش اعم از نماز و روزه و اذکار را به روح پُرفتوح نبی خاتم صلي الله علیه وسلم بخشوده و هدیه می کنند.

علامه محقق، محمد بن سلیمان کردی رحمه الله در فتاوای خویش به اختصار چنین نقل می کنند : این عمل از اخلاق نیکوی سالکین است که از فرط محب همه‌ی اعمال نافله را به ایشان می بخشند ، هر چند آن حضرت علیه السلام بی نیاز از این بخشش هستند، اما مقتضای ادب (و محبت) چنین ایجاب می کند.

در راستای ایصال ثواب به ارواح بزرگان به ویژه پیامبر محبوب صلی الله علیه وسلم، باید گفت:

۱. فقط می توان ثواب عبادت های نافله و اذکار و ... را به ارواح دیگران بخشود و فرایض و واجبات را نمی توان اهدا نمود.

۲. بدون اینکه از ثواب اهدا کننده کاسته شود به همان میزان به شخص اهدا شده ثواب و پاداش می رسد.

۳. در ایصال ثواب به زندگان و مردگان تفاوتی وجود ندارد.

۴. بقول حضرت شاه غلامعلی دهلوی رحمه الله، هنگامی که به ارواح بزرگان چیزی بخشوده گردد، ارواح آنان خشنود می گردد و چون آنان مقربان دربار الهی اند این خشنودی آنان سبب رضایتمندی خداوند می شود و با رضایت او تعالی اسباب سرفرازی شخص مهیا می گردد.

📚 سعاده الدارین / مکاتیب شریفه .