تـــصـــوف و عـــرفـــان

📝السلام علیکم و رحمة الله برکاته
واجه جان حالتان خوب هست.
واجه جانم مدتی هست مسائلی بنده را پریشان کرده اند.
1_روزانه اگر در جمعی شرکت کنم یا به کار دنیوی مشغول باشم در عین مشغولیت از یاد خدا غافل میشوم و کیفیت درونی از بین میرود و بعد از آن تاریکی و قبضی در درونم احساس میکنم که در نماز و ذکر خشوع و خضوع را از دست میدهم.
2_ بعضی روزها به کارها بیهوده مشغولم که مواقعی باعث سستی در معمولات هم می‌شود.
3_دائما این فکر در ذهن بنده هست که اخلاص ندارم و نمیتوانم در این راه استقامت کنم روزی ذکر و عبادت را رها میکنم.
4_در میان ذکر ذهنم پراکنده می‌شود به محض اینکه متوجه میشوم که نه حواس به ذکر و نه به الله تعالی هست.
دو سوال عرفانی واجه جان خدمتتان داشتم.
1_ برای عروج و ذاکر شدن لطایف چه عملی مفید هست؟
2_ روزانه بعد از تکمیل اذکار توصیه شده در اوقات فراغت به کدام لطیفه متوجه باشم؟
محتاج دعا هستم.
بنده....... از زاهدان

---

✍وعلیکم السلام و رحمة الله وبرکاته عزیز.
در همه مواردی که ذکر کرده‌ اید.
کثرت ذکر،اتباع سنت،تقوا و اخلاص مفید است مقصدتان باید بندگی باشد و بس.
غفلت و مایوسی وغیره از کمی اخلاص و صدق طلب می خیزد.
دنبال حضور و غیره نباشید بلکه فقط عبودیت طلب کنید وبس.
از خداوند متعال صدق طلب واستقامت درخواست کنيد
برای عروج لطایف هم کثرت ذکر هم آنچه در بالا گفته‌ شد مفید است.
سایر اوقات به لطیفه قلب متوجه باشید.