تـــصـــوف و عـــرفـــان

شیخ عبد القادر گیلانی رحمه الله خطاب به علمای سوء و درباری چنین فرمودند:

«أین انتهم وهم ؟ (یعنی علماء الأخره) یا خونه فی العلم والعمل، یا أعداء الله ورسوله، یا قاطعی عباد الله عز وجل، أنتم فی ظلم ظاهر ونفاق ظاهر، هذا النفاق إلى متى؟ یا علماء، یا زهاد، کم تنافقون الملوک والسلاطین حتى تأخذوا منهم حُطام الدنیا وشهواتها ولذاتها؟ أنتم وأکثر الملوک فی هذا الزمن ظلمه وخونه فی مال الله عز وجل وفی عباده، اللهم اکسر شوکه المنافقین، واقمع الظالمین وطهر الأرض منهم، أو أصلحهم».

ترجمه: «ای خائنین به علم و عمل، شما چه نسبتی با آنها (علمای ربانی) دارید؟ ای دشمنان خدا و رسول، ای راهزنان بندگان خدا! شما در ظلم و نفاق علنی گرفتار هستید، تا کی در این نفاق‌تان باقی می‌مانید؟ ای علما و ای زهاد… شما تا کی بر نفع شاهان و سلاطین منافق خواهید ماند تا از مال و ثروت و لذایذ و چیزهای شهوانی آن‌ها بهره‌برداری کنید؟ در این قرن شما و اکثریت پادشاهان در مال خدا و حق بندگان خدا ظلم و خیانت می‌کنید، بار الها این شوکت منافقین را از بین ببر و آن‌ها را ذلیل کن یا توفیق توبه بده و ریشه ظالمان را بکن و زمین را از لوث وجودشان پاک بگردان، یا اصلاح‌شان به فرما»

أما تستحی! قد حملک حرصک علی أنّک تخدم الظلمه وتأکل الحرام، إلی متی تأکل وتخدم الملوک الذین تخدمهم؟ یزول ملکهم عن قریب، وتتولط عن خدمه الحق عز وجل الذی لا یزول؟»

«تو خجالت نمی‌کشی که حرص مال ترا برای بردگی ظالمان و حرام‌خواری وادار کرده است؟ تا کی حرام خواهی خورد و تا کی برده این پادشاهان ظالمِ جهان، خواهی ماند؟ سلطنت‌شان به زودی از بین می‌رود و تو به دربار خدا احضار خواهی شد، پیش کسی که قدرت و سلطنت وی زوال‌پذیر نیست».

✍ امام ربانی مجدد الف ثانی شیخ احمد سرهندی نقشبندی رحمه الله

بسم الله الرحمن الرحیم

علماء را محبت دنیا و رغبت در آن، کَلَفِ(- رنگی بین سیاهی و سرخی. سیاهی زردی آمیخته. چیزی مانند کنجد است که بر روی پدید آید. لکه ای که در صورت انسان پدید می آید. کک و مک. ماه گرفتگی روی.) چهره جمال شان است.

خلائق را اگر چه از ایشان حصول فواید است، اما علم شان در حق ذات های ایشان نافع نیامد. هر چند تایید شریعت و تقویت ملت بر ایشان مترتب است، اما گاه است که این تایید و تقویت، از اهل فجور و ارباب فتور هم می آید.

چنان که سید انبیاء، عَلَیْهِ وَ عَلَیْهِمْ وَ عَلَی آلِهِ الصَّلَوَاتُ وَ التَّسْلِیْمَاتُ، از تایید آن مرد فاجر خبر داده اند و فرموده:

إنَّ اللهِ لَیُؤیِّدُ هَذَا الدِّیْنَ بِالرَّجُلِ الْفَاجِرِ

(به تحقیق خداوند این دین را به وسیله مردی فاجر و فاسق هم تأیید و تقویت می کند).

در رنگ سنگ پارس(سنگ کیمیا) اند که از مس و آهن هر چه به او رسد، زر گردد.

و او فی حد ذاته بر حجریت خود است.

و هم چنین آتشی که در سنگ و نی مُودَع(به ودیعت نهاده شده است.) است، عالَم را از آن آتش حصول منافع است، اما آن سنگ و نی، از آن آتش درونی بی نصیب اند

(یعنی آتشی که به صورت بالقوة و به صورت یک خاصیت، در سنگ آتش زنه و نی و چوب به ودیعت نهاده شده، که خود آن ها از آن محروم اند).

بلکه گوییم که این علم در ذوات ایشان مضر آمد، که حجت را بر ایشان تمام ساخت.

إنَّ أشَدَّ النَّاسِ عَذَابًا یَوْمَ الْقِیامَةِ عَالِمٌ لَمْ یَنْفَعْهُ اللهُ بِعِلْمِهِ

(به تحقیق شدید ترین عذاب ها در روز قیامت بر کسی است که علمش به او فایده ای نرسانده است)

چگونه مضر نباشد علمی که نزد خدای عَزّ وَ جَلَّ عزیز است، و اشرف موجودات آن را وسیله دنیای دنیّه، از مال و جاه و ریاست ساخته اند.

حال آن که دنیا نزد حق تعالی، ذلیل و خوار است و بدترین مخلوقات.

پس عزیز خدا را عَزَّ وَ جَلَّ خوار ساختن، و ذلیل او را سبحانه عزت دادن، به غایت مستقبح است، و فی الحقیقت معارضه است به حق سُبْحَانَهُ وَ تَعَالَی.

و تدریس و افتاء وقتی نافع آید، که خَالِصًا لِوَجْهِ اللهِ سُبْحَانَهُ باشد، و از شائبه حب جاه و ریاست و حصول مال و رفعت، خالی باشد.

و علامت این خلوّ، زهد در دنیاست و بی رغبت بودن است از دنیا و مَا فِیْهَا.

علمایی که به این بلاء مبتلاء اند و به محبت این دنیّه گرفتار، از علمای دنیا اند.

ایشان اند علمای سوء، و شرار مردم، و لصوص دین.

و حال آن که ایشان خود را مقتدای دین می دانند و بهترین خلائق می انگارند.

وَ یَحْسَبُوْنَ أنَّهُمْ عَلَی شَیْءٍ، ألاَ إنَّهُمْ هُمُ الْکَاذِبُوْنَ، اِسْتَحْوَذَ عَلَیْهِمُ الشَّیْطَانُ، فَأنْسَاهُمْ ذِکْرَ اللهِ، أولَئِکَ حِزْبُ الشَّیْطَانِ، ألاَ إنَّ حِزْبَ الشَّیْطَانِ هُمُ الْخَاسِرُوْنَ

(و مى پندارند كه ايشان بر چيزى هستند، آگاه باش هر آئينه ايشان دروغگویان اند. شيطان بر ايشان غالب آمده است، پس از خاطر ايشان ياد كردن خدا را فراموش ساخت، اين جماعه لشكر شيطان اند. آگاه باش هر آئينه لشكر شيطان، زيانكاران اند.

(سوره مجادله آیه 18 و 19)).

عزیزی ( یکی از اولیای خدا )، شیطان لعین را (در مکاشفه) دید که فارغ نشسته است. و از تضلیل و اغواء، (گمراه نمودن)خاطر جمع ساخته.

آن عزیز سرّ (علت) آن را پرسید. (شیطان) لعین گفت که علمای سوء این وقت، در این کار، با من، خود مدد (کمک) عظیم کردند، و مرا از این مهم(امر گمراهی) فارغ ساختند.

و الحق در این زمان، هر سستی و مداهنتی که در امور شرعیه واقع شده است، و هر فتوری که در ترویـج ملت و دین ظاهر گشته است، همه از شومی علمای سوء است، و فساد نیات ایشان است.

📚مکتوبات امام ربانی مجدد الف ثانی قدس سره

https://t.me/mulanafeghhi